Είναι
διαφορετικό να είσαι άνεργος, άστεγος κι απελπισμένος σε μια ά-ηχη πόλη και
διαφορετικό σε μια εύ-ηχη. Στη δεύτερη περίπτωση εφαρμόζεται η ίδια συνταγή,
γνωστή από τα βάθη των αιώνων: «Άρτος και θεάματα».
Συνεχίζεται
φυσικά και στις μέρες μας από τα φανερά φασιστικά καθεστώτα όσο και από τα μη
φανερά.
Η ψυχή όμως
της πόλης είναι πλέον στις πλατείες. Είτε αυτή εκφράζεται σιωπηρά με τα
σκυμμένα πρόσωπα, που αναζητούν την ελπίδα στο σύνθημα, στο φυλλάδιο, στην
κουβέντα, είτε ηχηρά με σθένος και παλμό, όπως στις μεγάλες πόλεις.
Την Τρίτη 21
Ιουνίου εν μέσω τυμπανοκρουσιών και θεαμάτων η πόλη μας γιόρταζε την ψήφο
εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, που σκοτώνει το λαό της και παραδίδει αγχωμένα τα
κλειδιά του τόπου στους τραπεζίτες, όπως και την αθώωση του μνημονίου από το
Συμβούλιο της Επικρατείας. Άλλος ένας θρίαμβος του ναού της Δημοκρατίας αλλά
και της Δικαιοσύνης !!!
Οι συμπολίτες
μας όμως δεν ανταποκρίθηκαν στο ηχηρό κάλεσμα. Η ελληνική κοινωνία εκτελείται
εν ψυχρώ και οι ήχοι της μπάντας δεν μπορούν να καλύψουν πλέον την εγκληματική
πράξη.
Θα
προτιμούσαμε ως πολίτες αυτής της παρηκμασμένης πόλης να δαπανώνται κονδύλια
για να κάνουν ευκολότερη τη ζωή των πολιτών, να απαλύνουν την ανέχεια, να
σταματήσουν το κατρακύλισμα. Αυτά όμως δεν είναι παρά ευχές. Τίποτε δεν
περιμένουμε από τους ίδιους που υπηρετούν ένα αρρωστημένο σύστημα. Οφείλουμε να μην περιμένουμε τίποτε
πλέον.
«Στη
Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» αρέσκονταν να κραυγάζουν οι πολιτευτές μας
πριν το «αδιέξοδο» που οδήγησε στο «μονόδρομο» του ΔΝΤ.
Άρα δεν έχουμε
ούτε Δημοκρατία. Ποτέ δεν είχαμε. Αυτήν
αναζητούμε στις πλατείες. Αυτήν παλεύουμε να κερδίσουμε.
ΚΑΙ
ΘΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ !!!
Μ.Τ. , «ΣΠΙΘΑ ΒΕΡΟΙΑΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου