Τα κατοχικά όνειρα του αδίστακτου Λοβέρδου! Ἀναρτήθηκε στὶς 22 Ὀκτωβρίου 2011 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 

 

 

 

 

 

i

 

Rate This

Την ώρα που η Άννα Διαμαντοπούλου αγόρευε από το βήμα της Βουλής με ύφος δασκάλας επαρχιακού δημοτικού σχολείου και νουθετούσε τους βουλευτές να μην τσακώνονται γιατί είναι μεγάλα παιδιά, και τη στιγμή που ο Γιάννης Ραγκούσης, με κοστούμι που έπλεε πάνω του, έκανε κήρυγμα για το… γκάζι που πρέπει να πατήσει το ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος απολάμβανε τις σύντομες θερινές «διακοπές»  του στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη μακρινή Βραζιλία! Κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο πολέμιος των συντεχνιών, αφού υπέγραψε το μανιφέστο μαζί με τους δύο συναδέλφους του, ετοίμασε τις βαλίτσες του και αναχώρησε μέσα στον γενικό χαμό για τη χώρα που ειδικεύεται στις πλαστικές προσώπου για άνδρες και γυναίκες.
Ενός  δεκαλέπτου
Το δελτίο Τύπου που ανάρτησε πάντως στο Διαδίκτυο για το περιεχόμενο της ομιλίας του στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας δεν δικαιολογεί την απουσία του στη μακρινή ήπειρο. Όλη η ομιλία ήταν σκάρτες 500 λέξεις και είναι ζήτημα αν η διάρκειά της ξεπέρασε το δεκάλεπτο. Αν, μάλιστα, διαιρέσουμε τα 16.000 ευρώ που κόστισε το υπερατλαντικό ταξίδι του Λοβέρδου με τις 500 λέξεις της ομιλίας του, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάθε λέξη που βγήκε από το στόμα του υπουργού Υγείας μας… στοίχισε 32 ευρώ! Η αλήθεια είναι -για να λέμε και του στραβού το δίκιο- ότι ο Λοβέρδος χρειαζόταν ξεκούραση, αν και οι παραλίες του Ρίο δεν προσφέρονται για μπάνιο. Τόσο γιατί οι δικές μας είναι απείρως καλύτερες όσο και γιατί η εγκληματικότητα στα πέριξ είναι μεγάλη. Έπειτα από δύο εξαντλητικά χρόνια στα κάτεργα των υπουργείων Εργασίας και Υγείας, όπου τον έριξε ο Παπανδρέου για να τον καταστρέψει, δικαιούται πάντως μια ανάσα. Ίδρωσε, άλλωστε, τόσο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της τρόικας, η οποία είναι ένθερμη οπαδός του, ώστε μια ανάπαυλα του ήταν αναγκαία. Κι ας καιγόταν η χώρα κι ας διαδήλωναν οι μεροκαματιάρηδες, για τους οποίους βλέπει κανείς θετικά σχόλια μόλις ανοίξει την ιστοσελίδα του. Οι άσπονδοι εχθροί του μισού Κεφαλλονίτη, μισού Πατρινού πολιτικού υποστηρίζουν ότι ο Ανδρέας επέλεξε αυτό το μπλαζέ ύφος της εκ του μακρόθεν παρατήρησης των πολιτικών πραγμάτων μετά την ευνοϊκή υποδοχή που είχε από τους πυλώνες του συστήματος η πρωτοβουλία που ανέλαβε μαζί με τους Διαμαντοπούλου και Ραγκούση. Το τελικό κείμενο διαμορφώθηκε στην οικία Λοβέρδου στην Κηφισιά, στην έδρα του δηλαδή, και οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι υποστηρίζουν ότι πίσω από το αθώο άρθρο κρύβεται μια οργανωμένη απόπειρα ανατροπής του Παπανδρέου, μέσα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, η οποία βρίσκεται στα σπάργανά της. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο Λοβέρδος ονειρεύεται ρόλο εντολοδόχου πρωθυπουργού, με αντιπροέδρους στο πλευρό του τον Ραγκούση και τη Διαμαντοπούλου. Αυτοί που κάνουν σχέδια επί χάρτου λένε ότι η τριάδα ικανοποίησε με το πνεύμα προθυμίας που επέδειξε στην τρόικα και στο κατεστημένο της χώρας, γι’ αυτό και οι δυνάμεις της διαπλοκής τούς προορίζουν για μεγάλους ρόλους. Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όμως τα σχόλια δεν ήταν ανάλογα.
Μπορεί ο Λοβέρδος να κάνει όνειρα για να γίνει ο πρώτος (επισήμως!) κατοχικός πρωθυπουργός μετά τον Τσολάκογλου (τον θώκο θα τον διεκδικήσει και η Διαμαντοπούλου μέχρι τέλους), στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ όμως οι αντιπάθειες που έχει είναι πολλές. Είτε γιατί δεν αρέσει ο αυτόνομος τρόπος που κινείται είτε γιατί οι συνοδοιπόροι του, όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, είναι διαβόητοι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα για την αλαζονεία τους. Οι αντισυσπειρώσεις που προκλήθηκαν μετά τη δημοσιοποίηση της πρωτοβουλίας ήταν ουκ ολίγες και αρκετοί ήταν εκείνοι που θυμήθηκαν την άριστη προσωπική σχέση που είχε ο γαύρος Λοβέρδος με τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη.
Ρητορεία του σοκ
Ο ίδιος ο υπουργός Υγείας μοιάζει να αδιαφορεί για όλα αυτά και επενδύει στη ρητορεία του σοκ. Τα έβαλε ανοιχτά με την Αριστερά και της χρέωσε ευθύνες για το κατάντημα του τόπου, μολονότι υπήρξε ηγετικό στέλεχος της ΚΝΕ στα αμφιθέατρα του ΑΠΘ. Ζήτησε ανοιχτά ανασχηματισμό για να επαναπροσδιοριστούν οι «μαχητές» και έπειτα εκλογές. Και παρά το γεγονός ότι προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω μια ειδυλλιακή εικόνα για τη σχέση του με τον Παπανδρέου, όλοι ξέρουν ότι οι δύο άνδρες στο βάθος τους αισθάνονται αμοιβαία αντιπάθεια μεταξύ τους. Για να μην πούμε μίσος αξεπέραστο. Αργά ή γρήγορα, οι συνθήκες θα οδηγήσουν τον επιπόλαιο Ανδρέα να αποφασίσει να κάνει το τελικό άλμα. Η ίδια η ζωή θα δείξει αν θα είναι προς την ηγεσία της κατοχικής κυβέρνησης ή προς το πολιτικό κενό. Σε τελική ανάλυση, πάντως, είναι ένα και το αυτό, καθώς η δοτή πρωθυπουργία είναι πράξη πολιτικής αυτοκτονίας. //(Δημοκρατία)
online-press