Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

H ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!!!


Έκπληξη(;) προκάλεσε στα μέλη του κυβερνώντος κόμματος η δημοσιοποίηση των μισθών των δημοτικών υπαλλήλων. Όπως εξάλλου "εκπλήσσονται" κάθε φορά που γίνεται λόγος για τους υπέρογκους μισθούς -των άλλων- στο δημόσιο τομέα, για τη διαφθορά ή την κακή λειτουργία στο δημόσιο και γενικά για τα κακώς κείμενα του πολιτειακού μας βίου.

Ίσως θεωρούν πως έτσι, εύκολα απαλλάσσονται στη συνείδηση του κόσμου από τις ευθύνες που τους βαραίνουν για τα παρασιτικά αυτά φαινόμενα. Υποτιμώντας λοιπόν τη νοημοσύνη μας, έρχονται τώρα αυτοί οι ίδιοι που χρόνια  κυβερνούν χτίζοντας τη διαφθορά, να την 'πατάξουν' και  κουνούν  απειλητικά το δάχτυλο στο "διεφθαρμένο" και ανυπάκουο Έλληνα. Σημάδι κι αυτή η συμπεριφορά του ήθους των κυβερνώντων αλλά και της αδικαιολόγητης ανοχής των πολιτών απέναντί τους.

Η αλήθεια είναι ότι ένα επίτευγμα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι ότι έκαναν τη διαφθορά επιστήμη. Έτσι για χρόνια επέτρεπαν να ακμάζει  στο δημόσιο με διάφορους τρόπους, χαλαρώνοντας την εφαρμογή των νόμων, διαφθείροντας τη δικαιοσύνη, αποτρέποντας συστηματικά την αξιοκρατία, ενισχύοντας τις σχέσεις συναλλαγής κλπ. Μυούσαν λοιπόν και έναν ολόκληρο λαό στη διαφθορά, που γνώριζε ότι για να γίνει η δουλειά του ή για να βρει δουλειά κάποιον θα πρέπει να λαδώσει, αλλιώς  δεν έχει και πολλή τύχη...

Η ασυδοσία βέβαια των κυβερνώντων αποτελεί πληγή του ελληνικού κράτους από ιδρύσεώς του και αυτό με τη σειρά του αιτιολογεί την καχυποψία του Έλληνα για τους κρατικούς λειτουργούς ,την απαξίωσή του για τους θεσμούς, μια που έβλεπε ότι οι πρώτοι πρόθυμοι να τους παραβιάσουν ήταν οι κυβερνώντες, φροντίζοντας μαζί με τη θέσπισή τους να ανοίγουν και το παράθυρο για την παραβίασή τους.


Επομένως λίγο πολύ έχουμε την ευθύνη εμείς οι πολίτες είτε γιατί ανεχτήκαμε όλα αυτά, είτε γιατί επωφεληθήκαμε από αυτά. Επειδή όμως ένα από τα αγαπημένα επικοινωνιακά τεχνάσματα της χρεοκοπημένης κυβέρνησής μας είναι να δημιουργεί ενοχές στους πολίτες, για να τους πείσει ότι αξίζουν αυτά που υφίστανται και πως ήρθε η ώρα να πληρώσουν, έχοντας όμως από τη άλλη  εξασφαλίσει για τους ίδιους την ατιμωρησία με τον πλέον προκλητικό τρόπο, οφείλουμε να αξιολογήσουμε το βαθμό της ευθύνης που αναλογεί στον καθένα μας και να αντιληφθούμε το ψέμα και την υποκρισία τους όσο αφορά τις προθέσεις τους για το συμμάζεμα τάχα της πολιτείας.

Η ανισότητα και η αδικία ανάμεσα στους πολίτες από τη μια μεριά και την εξουσία από την άλλη είναι τόσο μεγάλη, που αναγκαστικά οδηγεί σε συμψηφισμούς και αντιπαράθεση την πολιτεία με τους πολίτες. Για την αποκατάσταση αυτής της  κλονισμένης  ισορροπίας που οφείλεται στο έλλειμμα δημοκρατίας στον τόπο μας και στην απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας, αξίζει να αγωνιστούμε. Καταρχήν να  συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση και ύστερα να παλέψουμε για το γεφύρωμα του χάσματος ανάμεσα σε μια ανάλγητη, ανεξέλεγκτη  εξουσία και σ' έναν λαό που φαίνεται να έχει απωλέσει τη δυνατότητα ελέγχου και παρέμβασης στα πράγματα. Το χάσμα όμως αυτό δηλώνει παράλληλα και την αυθαιρεσία της εξουσίας και επομένως αιτιολογεί και την αμφισβήτηση της νομιμότητάς της, το οποίο με τη σειρά του δικαιώνει την ανυπακοή από μέρους των πολιτών ώστε να προστατέψουν την παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων τους και να επιδιώξουν την αποκατάστασή τους.

Γι' αυτό η ανυπακοή υπό τέτοιες συνθήκες δικαιολογείται ως πολιτική επιλογή.

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών από την ιδρυτική της ήδη διακήρυξη επεσήμανε όλα αυτά τα προβλήματα και συνέβαλε να διαλύσει τα ενοχικά σύνδρομα με την ενημέρωση, να άρει την απόγνωση με συγκεκριμένες θέσεις, απορρίπτοντας το μύθο του μονόδρομου που καλλιεργούσε συστηματικά το εξαρτημένο πολιτικό προσωπικό, να  ευαισθητοποιήσει και να  κινητοποιήσει σε δράση ώστε ο πολίτης να παλέψει όχι μόνο για την απώλεια της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας αλλά και για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειάς του, αυτής που ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας του κηλίδωνε, όταν αποκαλούσε διεφθαρμένους τους Έλληνες στους ξένους φίλους του.

Για μας όμως ο Έλληνας είναι αυτός που ενέπνευσε τον ποιητή της Ρωμιοσύνης και ύστερα το Μίκη που την έκανε τραγούδι...

Είναι αυτός που για τον Ελύτη  "μπαίνει σ΄ένα βαρκάκι και πιάνει ωκεανούς"...

Τουτουντζίδου Μαριάνθη, ΣΠΙΘΑ ΒΕΡΟΙΑΣ (από την κεντρική σελίδα του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών -Μίκης Θεοδωράκης)

Δεν υπάρχουν σχόλια: